ဗ်ာဒိတ္က်မ္း အခန္းၾကီး ၂၂ ၂၀-၂၁ ငါသည္ အလ်င္အျမန္လာမည္ မွန္ေပ၏ ဟု၊ ဤအရာမ်ားကို သက္ေသခံေသာသူ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ အာမင္။ သခင္ေယရႈၾကြလာေတာ္မူပါ၊ ငါတို႔သခင္ ေယရႈခရစ္၏ေက်းဇူးေတာ္သည္ သန္႔ရွင္းသူ အေပါင္းတို႔၌ ရွိေစသတည္း။ ၁ တဖန္၊ ေက်ာက္သလင္းကဲ့သို႔ ၾကည္လင္၍၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သိုးသငယ္၏ပလႅင္ေတာ္ထဲက ထြက္ေသာ၊ အသက္ေရစီးရာျမစ္ကို ေကာင္းကင္တမန္သည္ ငါ့အားျပေလ၏။ ၂ ၿမိဳ႔လမ္းမအလယ္၌၎၊ ထိုျမစ္ႏွစ္ဘက္၌၎၊ အသက္ပင္ရွိ၏။ ထိုအသက္ပင္သည္ အသီးတဆယ္ႏွစ္မ်ိဳးကို သီးတတ္၏။ မိမိအသီး ကိုလည္း လတိုင္းေပးတတ္၏။ အရြက္သည္လည္း လူအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔၏ အနာေရာဂါ ၿငိမ္းစရာဘို႔ျဖစ္၏။ ၃ ေနာက္တဖန္က်ိန္ျခင္းေဘး တစံုတခုမွ်မရွိ၊ ထိုၿမိဳ႔၌ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သိုးသငယ္၏ပလႅင္ေတာ္ ရွိ၍၊ ဘုရားသခင္၏ကြၽန္တို႔သည္ ဘုရားဝတ္ကို ျပဳၾကလိမ့္မည္။ ၄ မ်က္ႏွာေတာ္ကိုျမင္ရ၍၊ သူတို႔နဖူး၌လည္း နာမ ေတာ္ေရးထားလ်က္ရွိလိမ့္မည္။ ၅ ထိုၿမိဳ႔၌ ညဥ့္မရွိရ၊ ဆီမီးကိုအလိုမရွိ။ ေန၏အေရာင္ကိုလည္း အလိုမရွိ။ အေၾကာင္း မူကား၊ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ သူတို႔၌ေရာင္ျခည္ေတာ္ကို လႊတ္ေတာ္မူ၍ သူတို႔သည္ ကမၻာအဆက္ဆက္ စုိးစံရၾကလတံ့။ ၆ ေကာင္းကင္တမန္ကလည္း၊ ဤစကားသည္ သစၥာစကား၊ ဟုတ္မွန္ေသာစကားျဖစ္၏။ ပေရာဖက္ တို႔၏ ဝိညာဥ္ကို အစိုးရေသာ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ ကာလမၾကာမျမင့္မီွ ျဖစ္ရမည္အမႈအရာမ်ား ကို မိမိကြၽန္တို႔အား ျပေစျခင္းငွါ၊ ေကာင္းကင္တမန္ေတာ္ကို ေစလႊတ္ေတာ္မူၿပီ။ ၇ ငါသည္ အလ်င္အျမန္လာ မည္၊ ဤစာေစာင္၏ အနာဂတၱိစကားကို ေစာင့္ေရွာက္ေသာသူသည္ မဂၤလာရွိ၏ဟုေျပာဆို၏။ ၈ ငါေယာဟန္သည္ ဤအရာမ်ားကို ၾကားျမင္၏။ ၾကားျမင္ၿပီးလွ်င္၊ ထိုအရာမ်ားကိုျပေသာ ေကာင္းကင္ တမန္၏ ေျခရင္း၌ ကိုးကြယ္အံ့ေသာငွါ ျပပ္ဝပ္၏။ ၉ သူကလည္း၊ မျပဳပါႏွင့္။ ငါကား၊ သင္၏လုပ္ေဘာ္ ေဆာင္ဘက္ျဖစ္၏။ သင္၏အစ္ကိုပေရာဖက္တို႔ႏွင့္ ဤစာေစာင္ ၏စကားကို ေစာင့္ေရွာက္ေသာသူတို႔၏ လုပ္ေဘာ္ေဆာင္ဘက္လည္းျဖစ္၏။ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ေလာ့ဟု ေျပာဆို၏။ ၁၀ တဖန္တံု၊ ငါ့အား မိန္႔ေတာ္မူသည္ကား၊ ဤစာေစာင္၏ အနာဂတၱိစကားကို တံဆိပ္မခတ္ႏွင့္။ အေၾကာင္းမူကား၊ ကာလအခ်ိန္ေရာက္လုနီးၿပီ။ ၁၁ မတရားေသာသူသည္ မတရားသျဖင့္ျပဳေစဦး။ ညစ္ညဴး ေသာသူသည္ ညစ္ညဴးေစဦး။ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူသည္ ေျဖာင့္မတ္ေစဦး။ သန္႔ရွင္းေသာသူသည္ သန္႔ရွင္းေစဦး။ ၁၂ ငါသည္ အလ်င္အျမန္လာမည္။ ငါသည္ အက်ိဳးအျပစ္ကိုေဆာင္ခဲ့သည္ျဖစ္၍၊ လူအသီးသီး တို႔အား မိမိတို႔အက်င့္အတိုင္း ဆပ္ေပးမည္။ ၁၃ ငါသည္ အာလဖျဖစ္၏။ ၾသေမဃလည္းျဖစ္၏။ အဦးဆံုးေသာ သူ၊ ေနာက္ဆံုးေသာသူျဖစ္၏။ အစႏွင့္အဆံုးလည္းျဖစ္၏။ ၁၄ အသက္ပင္ႏွင့္ဆိုင္၍၊ ၿမိဳ႔တံခါးအတြင္းသို႔ ဝင္အံ့ေသာငွါ ပညတ္ေတာ္တို႔ကို က်င့္ေသာသူတို႔သည္ မဂၤလာရွိၾက၏။ ၁၅ ျပင္၌ကား၊ ေခြးျဖစ္ေသာသူ၊ ျပဳစားတတ္ေသာသူ၊ မတရားေသာေမထုန္၌ မွီဝဲေသာသူ၊ လူအသက္ကိုသတ္ေသာသူ၊ ရုပ္တုကိုကိုးကြယ္ ေသာသူ၊ သစၥာပ်က္ျခင္းကို ႏွစ္သက္၍ျပဳေသာသူ အေပါင္းတို႔သည္ ရွိၾက၏။ ၁၆ ငါေယရႈသည္၊ အသင္း ေတာ္တို႔အဘို႔ ဤအရာမ်ားကို သင္တို႔အား သက္ေသခံေစ ျခင္းငွါ၊ ငါ၏ေကာင္းကင္တမန္ကို ေစလႊတ္၏။ ငါသည္ကား၊ ဒါဝိဒ္၏အျမစ္ျဖစ္၏။ အႏႊယ္လည္းျဖစ္၏။ ထြန္းေတာက္ ေသာမိုဃ္းေသာက္ၾကယ္လည္းျဖစ္၏။ ၁၇ ိ၀ိညာဥ္ေတာ္ႏွင့္ မဂၤလာေဆာင္သတို႔သမီးက၊ လာခဲ့ပါဟုဆိုၾက၏။ ၾကားေသာသူကလည္း လာခဲ့ပါဟု ဆိုပါေစ၊ ေရငတ္ေသာသူသည္ လာပါေစ။ အလိုရွိေသာသူသည္ အဘိုးကိုမေပး ဘဲ အသက္ေရကိုယူပါေစ။ ၁၈ ဤစာေစာင္၏ အနာဂတၱိစကားကို ၾကားေသာသူအေပါင္းတို႔အား ငါသက္ေသခံသည္ကား၊ အၾကင္သူ သည္ ဤအရာတို႔၌ ထပ္၍အသစ္သြင္း၏၊ ဤစာေစာင္၌ ေရးထားေသာေဘးဒဏ္တို႔ကို ထိုသူအေပၚသို႔ ဘုရားသခင္သက္ေရာက္ေစေတာ္မူမည္။ ၁၉ အၾကင္သူသည္ ဤစာေစာင္၏ အနာဂတၱိစကား အခ်ိဳ႔ကို ႏႈတ္ပယ္၏။ ဤစာေစာင္၌ေရးထားေသာ အသက္ပင္ႏွင့္၎၊ သန္႔ရွင္းေသာၿမိဳ႔ေတာ္ႏွင့္၎၊ ထိုသူစပ္ဆိုင္ေသာအခြင့္ကို ဘုရားသခင္ ႏႈတ္ပယ္ေတာ္မူမည္။ !

July 18, 2019

ဒီေန႔- သင္ေသရေတာ့မယ္ ျပင္ဆင္ထားပါ)ဟု အသံၾကား(၂)

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ (၇) ရက္ေန႔၌ ကၽြန္မေက်ာင္းမွ အိမ္သို႔
အျပန္လမ္းမွာ “ ဒီေန႔ သင္ေသရေတာ့မယ္ သင္ျပင္ဆင္ထားပါ ” 
ဟူေသာ အသံတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရပါသည္။ ၀ိညာဥ္ေတာ္က စကားေျပာေနသည္ကို သိေသာ္လည္း ကၽြန္မ လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့ပါသည္ “ ကၽြန္မဒီေန႔ မေသခ်င္ေသးဘူး သခင္ ” ဟု ျပန္လည္ျငင္းပယ္ လိုက္မိသည္။ 
ထိုအသံက ေနာက္ထပ္တစ္ခါ “ျပင္ဆင္ထားပါ ဒီေန႔ သင္ေသရေတာ့မယ္” ဟု က်ယ္ေလာင္စြာျဖင့္ ၀ိညာဥ္ေတာ္က ထပ္မံၿပီး မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ “သခင္ ဘုရား ကၽြန္မကို စကားေျပာေနတာ ကၽြန္မသိပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ဒီကေန႔ ေသရေတာ့ မယ္ဆိုတာ ခိုင္မာတဲ့ အေထာက္အထားတစ္ခုနဲ႔ ေဖာ္ျပေပးပါ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ အေစခံ ကို ကၽြန္မ၏အိမ္သို႔ ေစလႊတ္ေပးေတာ္မူပါ ကၽြန္မအိမ္ မေရာက္ခင္ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ 
အေစခံ ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီး ယေန႔ကၽြန္မေသရမယ္ဆိုတာ သူ႕အားျဖင့္ ေဖာ္ျပေပးေတာ္ မူပါ အလိုေတာ္အတိုင္း ၀န္ခံပါ့မယ္၊ ကိုယ္ေတာ္ဟာ ကၽြန္မႏွင့္အတူ တစ္ကယ္ရိွတယ္ ဆိုတာ ကၽြန္မသိပါတယ္” ဟု ကၽြန္မေတာင္းေလွ်ာက္ ခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္မေတာင္း ေလွ်ာက္သည့္
အတိုင္း ဘုရားသခင္၏အေစခံက ကၽြန္မတို႔အိမ္၌ ေရာက္ရိွေနႏွင့္ 
သည္ ကို ကၽြန္မေတြ႕ျမင္ရပါသည္။ 

မက္ဇီမာ ---- ကၽြန္မတို႔ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ထိုင္ေနၾကသည့္အခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းမွသမီး ျပန္ေရာက္ လာပါသည္။ သမီးက ဘုရားသခင္၏ အေစခံကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ႏွင့္ အံ့အားသင့္ၿပီး “ဘုရားရွင္ ေကာင္းႀကီးေပးပါေစ” ဟု ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါသည္ ထို႔ေနာက္ ဘုရားသခင္ ၏လူကလည္း “ဘုရားရွင္ေကာင္းႀကီးေပးပါေစ၊ မင္းအဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီလား ဒီေန႔ညေန (၄း၀၀) နာရီမွာဘုရားသခင္က သင့္ကိုယူေဆာင္သြားမွာျဖစ္တယ္” ဟု အသိေပးေျပာ ဆိုေလ၏။ သမီးအိန္ဂ်ယ္လီကာဟာ သူမ၏ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ဘုရားသခင္က ခြင့္ျပဳ လိုက္သည္ကို ေသခ်ာစြာ သိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ခ်က္ျခင္းပင္ အံ့အားသင့္စြာ ျဖစ္ေန ခဲ့ပါသည္။ 

 အိန္ဂ်ယ္လီကာ ....ဤစကားကိုၾကားရသည္ႏွင့့္္.“အာမင္..... 
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ မေသခ်င္ေသးဘူး၊ မေသ ခ်င္ေသးဘူး အိုး……..
ဘုရားရွင္ ! ေသျခင္းကို ကၽြန္မအရမ္းေၾကာက္တယ္” ဟု ေျပာမိကာ ဘုရားသခင္၏ အေစခံက “မင္းရဲ႕ေၾကာက္ရြံ႕ ျခင္းေတြ ေပ်ာက္ကင္း
သြား ေအာင္ နာမေတာ္ျမတ္၌ ဆုေတာင္းၾကရေအာင္ ” ဟု ဆိုၿပီး ဆုေတာင္းေပးေနၾက ပါသည္။ ဆုေတာင္းၿပီးသည္ႏွင့္ ကၽြန္မ၏ စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႕မႈမ်ားအားလံုး ေပ်ာက္ ကြယ္သြားၿပီး ေသျခင္းတရားသည္ အေကာင္းဆံုးေသာ အရာျဖစ္သည္ဟု သိနားလည္ ခဲ့ပါသည္။ ေဖာ္မျပႏိုင္ေသာ ၀မ္းေျမာက္ျခင္းတစ္ခုကို ကၽြန္မခံစားလာရပါသည္။ ကၽြန္မအရမ္းပင္ ၿပံဳးေပ်ာ္ရႊင္ၿပီး ၀မ္းေျမာက္ေနသည္သာမကဘဲ ကခုန္ၿပီး ခ်ီးမြမ္းေန သည္ကို ကၽြန္မ၏ မိသားစုက အံ့ၾသေန ၾကပါသည္။ 

 မက္ဇီမာ ကၽြန္မရဲ႕သမီး ၀မ္းေျမာက္ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ထမင္းစား ေန ရင္း “ ကၽြန္မဒီေလာကကို ျပန္လာႏိုင္ မလာႏိုင္ဘူးဆိုတာ မေသခ်ာဘူး အစာကို ၀ ေအာင္စားထားရမယ္” ဟု သမီးက 
စိတ္လႈပ္ရွား စြာျဖင့္ ေျပာဆိုေနပါသည္။ 

အိန္ဂ်ယ္လီကာ “ မင္းေသေတာ့မယ္လို႔ သိတယ္ဆိုရင္ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ ၀မ္းေျမာက္ေနရ တာလဲ” ဟု အားလံုးက ကၽြန္မကို ရယ္ေမာၿပီး ေမးျမန္းေနၾကပါသည္။ ကၽြန္မကလည္း “ဟုတ္တာေပါ့ ကၽြန္မဘုရား သခင္ကို ေတြ႕ရေတာ့မယ္ ဘုရားသခင္နဲ႔ အတူေနရ ေတာ့မွာျဖစ္တယ္ ဒီေလာကကို ကၽြန္မ ျပန္လာမယ္ မလာဘူးဆိုတာ မသိရဘူး ကၽြန္မ ရဲ႕ ပစၥည္းဥစၥာေတြကို ေ၀မွ်ေပးကမ္းခ်င္တယ္” လို႔ ေျပာဆိုလိုက္သည့္အခါ အေမက “ မင္းရဲ႕ပစၥည္းဥစၥာအားလံုး သူမ်ား ကို ေပးကမ္းခ်င္တယ္ ဟုတ္လား” ဆိုၿပီး မ်က္လံုး ျပဴး စြာျဖင့္ ကၽြန္မကို တအံ့တၾသ ျပန္ေမးလိုက္သည္။ မက္ဇီမာ သမီးက သူ႕မွာရိွသမွ် ပစၥည္းဥစၥာ မ်ားအားလံုးကို ေပးေ၀ေနရင္း “ ကၽြန္မ ဒီေလာက ထဲကို ျပန္ေရာက္ လာခဲ့ရင္ေတာ့ ကၽြန္မေပးထားတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ျပန္ေပးၾကပါ
 ျပန္ မေရာက္လာခဲ့ရင္ သင္တို႔အတြက္ အမွတ္တရ
လက္ေဆာင္ျဖစ္တယ္” ဟု သမီးက လာ ေရာက္ၾကသည့္ 
ဧည့္သည္မ်ားကို မွာၾကား ေျပာဆို လိုက္သည္။ 

 အိန္ဂ်ယ္လီကာ ကၽြန္မ ေျပာဆိုသည့္စကားႏွင့္ အျပဳအမူမ်ားေၾကာင့္ အေမက ဘယ္ေလာက္ စိတ္ခံစားေနရမည္ကို ကၽြန္မနားလည္မိပါသည္။ ကၽြန္မ၏ ဆယ္(လ္)ဖုန္း၊ အ၀တ္ အစား၊ အိပ္ယာႏွင့္ ပစၥည္းမ်ားအားလံုးကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ေပးေ၀လိုက္ပါသည္။ သူတို႔ကလည္း ကၽြန္မကို ဘယ္လိုျပန္ေျပာရမွန္း မသိဘဲ ၿပံဳးရႊင္စြာျဖင့္ လက္ခံခဲ့ၾကပါ သည္။ 

မက္ဇီမာ သမီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး ေျပာဆိုျပဳမူေနသည့္ အရာမ်ားကို မိခင္ျဖစ္သူ ကၽြန္မအေနျဖင့္ ဘယ္ေလာက္၀မ္းနည္းခံစား ရမည္နည္း၊ စဥ္းစားရ ခက္သည့္အရာ ျဖစ္ပါသည္။ “အို ! ဘုရားရွင္ ဒီအေၾကာင္းေတြ ဘယ္လိုျဖစ္ပ်က္ လာတာလဲ” ဟု ကၽြန္မ ဆု ေတာင္း ေနမိပါသည္။ အိန္ဂ်ယ္လီကာ “သခင္ဘုရား ကိုယ္ေတာ္၏အလိုေတာ္အတိုင္း ကၽြန္မ၀န္ခံပါတယ္ ဘုရား သခင္ တကယ္ရွိတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မသိပါတယ္။ ကၽြန္မကို ဒီေလာကထဲသို႕ ျပန္ပို႔ေပး ေတာ္မူပါ၊ လူသားေတြအားလံုး အျပစ္မွေနာင္တရရန္အတြက္ ကိုယ္ေတာ္ေျပာခိုင္းတဲ့ အမွန္တရားကို ျပန္ေျပာျပေ၀ငွႏိုင္ရန္ ကူညီမစေတာ္မူပါ” ဟု ကၽြန္မ ေတာင္းဆိုခဲ့ပါ သည္။ ဘုရားသခင္ထံ ေတာင္းဆိုခဲ့သည့္ အရာမ်ားကိုကၽြန္မ မိခင္အား ျပန္မေျပာ ျပဖို႔ရန္ ဘုရားသခင္၏ အေစခံကို ကၽြန္မက ကတိေတာင္းဆို ခဲ့ပါသည္။ “အခုအခ်ိန္မွာ ငါေျပာျပမွာ မဟုတ္ဘူး ဘုရားသခင္က သင့္ကိုေခၚေဆာင္သြားတဲ့ အခါမွဘဲ ငါေျပာျပ မွာျဖစ္တယ္။” ဟု ဘုရားသခင္၏ အေစခံက ကတိေပးခဲ့ပါသည္။ 

 မက္ဇီမာ..... ညေန(၃း၃၀) အခ်ိန္မွာ သမီးအိန္ဂ်ယ္လီကာအား 
ဘိသိက္ဆီ လူးေပးရန္ ဘုရား သခင္က သူ၏အေစခံကို ေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။ ထိုဘုရားသခင္၏ အေစခံႏွင့္အတူ ကၽြန္မ တို႔သည္ သမီးအိန္ဂ်ယ္လီကာ၏ ဦးေခါင္းမွစ၍ ေျခဖ်ားအထိ ဘိသိက္ဆီကို လူးေပး လိုက္ၾကသည္။

 ေသဆံုးျခင္း - အိန္ဂ်ယ္လီကာ) ကၽြန္မမိခင္ႏွင့္အတူ ဘုရားသခင္၏ အေစခံႏွင့္(Fima Naatvarrete) အသင္း ေတာ္မွ ညီအစ္မတို႔က ကၽြန္မကို ဘိသိက္ဆီ လူးေပးခဲ့ၾကပါသည္။ ဘိသိက္ဆီလူးေပး ၿပီးသည္ႏွင့္ တမဟုတ္ခ်င္းမွာပင္ ဖန္သားခ်ပ္ျပားကဲ့သို႕ေသာ အရာတစ္ခုက ကၽြန္မ၏ ကိုယ္ခႏၶာ တစ္ခုလံုးကို ဖံုးအုပ္ကာရန္ထားသကဲ့သို႕ ကၽြန္မ ခံစားမိပါသည္။ မည္သည့္ အရာျဖင့္ ဖံုးအုပ္ေနသည္ကို မရွင္းျပႏိုင္ေလာက္ေအာင္ နားလည္ရခက္ပါသည္။ ကၽြန္မ ေဘး ပတ္လည္မွာ ရွိေနၾကသည့္
  သူမ်ားကလည္း ကၽြန္မကို ထိေတြ႕လို႔ မရႏိုင္ ေအာင္ ျဖစ္ေနၾကပါသည္။ 

 ((မက္ဇီမာ)) ကၽြန္မသမီးကို လက္တင္ဆုေတာင္းေပးရန္ အတြက္ သူ၏ခႏၶာကိုယ္ကို ထိေတြ႕ ရန္လုပ္ေဆာင္ လိုက္ေသာအခါ သူ၏ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလံုးကို တို႔ထိ လို႔ မရႏိုင္ပါ။ ၃၀ စင္တီမီတာ (၁၂လက္မခန္႔) ထူသည့္ အရာတစ္ခုက သမီးကို ဖံုးအုပ္ကြယ္ကာထား သလို ျဖစ္ေနပါသည္။ ဘယ္သူကမွ သမီးကို ထိေတြ႕ကိုင္တြယ္လို႔ မရသည္မွာ ထူး ဆန္းလွပါသည္။ “ဒီအေျခအေနမ်ိဳး တစ္ခါမွ မႀကံဳဖူးခဲ့ပါဘူး အိုး ! တစ္စံုတစ္ခု ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ေနၿပီ ” ဟု ဘုရားသခင္ထံ ေက်းဇူးေတာ္ ခ်ီးမြမ္းဆုေတာင္း ေနမိပါ သည္။ တခ်ိန္တည္းမွာဘဲ ၀မ္းနည္း ပူေဆြးမႈမ်ားႏွင့္ စိုးရိမ္မႈမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး ႀကီးမားေသာ ေပ်ာ္ရႊင္၀မ္း ေျမာက္မႈကို ကၽြန္မခံ စားခဲ႔ရပါသည္။ ကၽြန္မတို႔ ဆုေတာင္း ေနသည့္ အခ်ိန္မွာ သမီးအိန္ဂ်ယ္လီကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႕ ရုတ္တရက္လဲက် သြားပါ သည္။ ထို အခ်ိန္သည္ ညေန (၄း၀၀) နာရီ အခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။ 

 ((အိန္ဂ်ယ္လီကာ)) ကၽြန္မတို႔ ဆုေတာင္းၿပီးခါနီးမွာ ကၽြန္မ အသက္ရွဴၾကပ္သလို ခံစားရၿပီး အသက္ ရွဴလို႔ မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္မ၏ႏွလံုးႏွင့္ ၀မ္းဗိုက္ကလည္း နာက်င္လာၿပီး အားအင္တစ္ျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့နည္းသြားသည္ကို ခံစားမိပါသည္။ “ဘုရားသခင္ ! ကၽြန္မကို ခြန္အားေပးေတာ္မူပါ၊ ကၽြန္မဆက္ၿပီး မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူး ” လို႔ ဘုရားသခင္ကို ေတာင္းေလွ်ာက္ လိုက္ပါေတာ့သည္။ ေကာင္းကင္ေပၚကို ကၽြန္မ ေမာ့ၾကည့္လိုက္စဥ္တြင္ ေကာင္းကင္တံခါး ဖြင့္လွစ္ေနသည္ကို ကၽြန္မ ျမင္ေတြ႕လိုက္ ရပါ သည္။ ဤအရာမ်ားသည္ ကိုယ္ခႏၶာမ်က္စိႏွင့္ ျမင္ေနရျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ 
၀ိညာဥ္ မ်က္စိ အျမင္ႏွင့္ျမင္ေနရျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာမက မ်ား ျပားလွေသာ ေကာင္းကင္တမန္မ်ားကိုလည္း ျမင္ေနရပါသည္။ သူတို႔၏ အလည္မွာ ေနထက္အဆ တစ္ေသာင္းမက လင္းလက္ေတာက္ပေနသည့္ အလင္းတန္းတစ္ခုကို လည္း ေတြ႕လိုက္ရပါသည္။ “ ဘုရားသခင္ ဟိုကလာေနတာ ကိုယ္ေတာ္ 
ဟုတ္ပါ သလား ” ဟု ကၽြန္မ ေမးလိုက္မိပါသည္။ 

 ((မက္ဇီမာ)) အိန္ဂ်ယ္လီကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ လဲက်သြားသည့္ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႔ သူ႕ကို ထိေတြ႕ကိုင္တြယ္လို႔ ရလာၿပီျဖစ္ပါသည္။ သူ႕ကိုျပန္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ ေသာ္လည္း သူ၏ခြန္အားျဖင့္ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ ဘဲျဖစ္ေနပါသည္။ သမီးက “အေမ သမီး အားမရိွေတာ့ဘူး ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလံုး နာက်င္ေနတယ္ ဆုေတာင္းေပးပါ အေမ ” ဟု ၿငီးတြားေနပါသည္။ ကၽြန္မတို႔လည္း သမီးကို ဆုေတာင္းေပးေန ၾကပါသည္။ ဘုရား သခင္က သူ၏ အသက္၀ိညာဥ္ကို ယူေဆာင္သြားျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။   

 လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္က ကၽြန္မ၏မ်က္စိေရွ႕မွာ အသက္ထြက္သြားၿပီး ေသဆံုး သြားသည္ကို ကၽြန္မတစ္ခါမွ် မႀကံဳခဲ့ဖူးပါ၊ သို႔ေသာ္လည္း ကၽြန္မသမီး နာက်င္စြာႏွင့္ အသက္ထြက္သြားသည္ကို ကၽြန္မ မ်က္၀ါး ထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္ေနရပါသည္။ သူေသခါနီး ေျပာသြားသည့္ စကားကို ကၽြန္မနားမလည္ ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ သူမ၏အသက္ ရွင္ျခင္းရိွမရိွ သိလို၍ သူ၏ ပါးစပ္ေပၚမွာ မွန္တစ္ခ်ပ္ကို တင္ထား လိုက္ပါသည္။ လံုး၀ အသက္မရွဴေတာ့ပါ၊ သူ၏ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး တစ္ျဖည္းျဖည္း ေအးစက္လာၿပီးသူ၏ ဆံပင္မ်ား က လည္း လူေသ၏ဆံပင္မ်ား 
ကဲ့သို႔ပင္ ေပ်ာ့အိက်လာပါေတာ့သည္။ 

((အိန္ဂ်ယ္လီကာ)) ေယရႈဘုရား ၾကြဆင္းလာသည္ကို ကၽြန္မ ျမင္ေတြ႕ရပါသည္။ ေယရႈဘုရား ႏွင့္ ေကာင္းကင္တမန္မ်ား ကၽြန္မအနားေရာက္လာသည့္ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မအသက္ မရိွ ေတာ့သလို ခံစားရပါသည္။ ကၽြန္မခႏၶာကိုယ္ ၾကမ္းျပင္ေပၚ လဲက်ေနခ်ိန္မွာ သခင္ ေယရႈႏွင့္ ေကာင္းကင္တမန္မ်ာက ကၽြန္မအနားမွာ ေရာက္ရိွေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္မ တို႔ အိမ္ခန္းအျပည့္ ေကာင္းကင္တမန္မ်ား ေရာက္ရိွေနရာယူၾကပါသည္။ သူတို႔၏ အလည္မွာ ေနထက္မက လင္းလက္ ေနသည့္ အလင္းတန္းတစ္ခုကိုလည္း ေတြ႕ရပါ သည္။ ကၽြန္မ၏ ခႏၶာကိုယ္ ၾကမ္းျပင္ေပၚ၌ လဲက်ေနသည္ကို ကၽြန္မကို ကၽြန္မျပန္ျမင္ ေနရျခင္းေၾကာင့္ ထိတ္လန္႔ ေၾကာက္ရြံ႕ကာ ေအာ္ဟစ္ငိုေၾကြးၿပီး “ သခင္ဘာေတြ ျဖစ္ ပ်က္ေနတာလဲ၊ ဘာေတြျဖစ္ပ်က္ေနတာလဲ ” ဟုေမးျမန္းလိုက္ပါသည္။ 

ကၽြန္မ၏ ခႏၶာ ကိုယ္ကို ထိေတြ႕ခ်င္ေသာ္လည္း၊ ေလကိုဆုပ္ကိုင္ထားသလို ထိေတြ႕လို႔မရႏိုင္္ဘဲ ျဖစ္ေနပါသည္။ ကၽြန္မရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲကို ျပန္၀င္ခ်င္ေသာ္လည္း ႀကိဳးစားအားထုတ္ လို႔ မရႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနပါသည္။ ကၽြန္မအနား ပတ္လည္မွာရိွသည့္ လူေတြကလည္း ကၽြန္မရဲ႕ ေအာ္သံကို မၾကားႏိုင္ၾကပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ “အိုး ! ….ဘုရားသခင္ ကၽြန္မကို ကယ္တင္ေတာ္မူပါ ”ဟု ဟစ္ေအာ္မိပါေတာ့သည္။ 

 ((မက္ဇီမာ)) ကၽြန္မတို႔အားလံုး သမီးအတြက္ ဆုေတာင္းေနသည့္အခ်ိန္မွာ သမီး၏အေဖ ၀င္ေရာက္လာၿပီး သမီးကိုိုၾကည့္ေနပါသည္။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ဘုရား သခင္ထံမွ ခြန္အားအသစ္ကို ခံစားရရိွလာပါသည္။ သမီးကိုဘုရားသခင္က ေခတၱခဏ ေခၚေဆာင္သြားတာျဖစ္ၿပီး၊ မၾကာခင္ျပန္ေကာင္း သြားပါလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္စိတ္ခ် လ်က္ေနပါေတာ့သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဤကဲ့သို႔ျဖစ္ေနသည့္အေၾကာင္း အရာဟာ ဘုရားရွင္၏ အလိုရိွျခင္းေၾကာင့္သာလွ်င္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “ သခင္ ဘုရား !....ကိုယ္ေတာ္၏ အလိုေတာ္အတိုင္း ျဖစ္ေစပါ ” ဟု ကၽြန္မ၀န္ခံ ဆက္ကပ္ခဲ့ပါ သည္။ သခင္ေယရႈခရစ္ေတာ္ဘုရား 

((အိန္ဂ်ယ္လီကာ) “ ကၽြန္မကိုကယ္ေတာ္မူပါဘုရား ” ဟု ကၽြန္မဟစ္ေအာ္လိုက္သည့္ အခါတြင္ ဘုရားသခင္၏ အသံေတာ္ကို ကၽြန္မခ်က္ျခင္း ၾကားရပါသည္။ ထိုအသံက က်ယ္ ေလာင္ေသာ မိုးခ်ဳန္းသံ ကဲ့သို႔ျဖစ္ၿပီး ေမတၱာ၊ ဂရုဏာႏွင့္ျပည့္စံုေသာ အသံေတာ္ ျဖစ္ ပါသည္။ “ သမီးမေၾကာက္ပါနဲ႔ ငါကသင့္ရဲ႕ ဘုရားသခင္ ေယေဟာ၀ါဘုရားျဖစ္တယ္ သင့္ကိုေဖာ္ျပဖို႔ ငါကတိျပဳထားသည့္အတိုင္း ငါလာတာျဖစ္တယ္၊ ထပါ သင့္ကိုငါပို႔ ေဆာင္ လမ္းျပေပးပါ့မယ္ ” ဆိုသည့္ အသံကိုၾကားရသည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းထ၍ ဒူးေထာက္ ထိုင္ေနကာ ရုတ္တရက္ ကၽြန္မ၏ကုိယ္ခႏၶာကို ကၽြန္မျပန္ျမင္ေနရပါသည္။ ဘုရား သခင္၏ အသံေတာ္ကို ၾကားလိုက္ရသည္ႏွင့္ ကၽြန္မစိတ္ထဲရိွ စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႕မႈေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး လံုၿခံဳစိတ္ခ်မႈ တစ္ခုကိုခံစားရရွိ ေစပါသည္။
 ကၽြန္မစတင္ လမ္း ေလွ်ာက္သြားသည့္ အခ်ိန္တြင္ ေကာင္းကင္ တမန္မ်ားက လမ္းဖြင့္ေပးၾကပါသည္။ ေတာက္ပလင္းထိန္ေနေသာ အလင္းေရာင္တစ္ခုကို ေတြ႕ရသည္ႏွင့္ ကၽြန္မ ေငးေမာ ၾကည့္ေန သည့္အခ်ိန္မွာ ၿငိမ္သက္ျခင္းကိုခံစားရပါသည္။ အလြန္လွပၿပီး သန္႔ရွင္းျဖဴစင္ ေသာ အ၀တ္ေတာ္ကို ၀တ္ဆင္ထားသည့္ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးကိုလည္း ျမင္ေတြ႕ရၿပီး ေတာက္ပေနသည့္ ထိုအလင္းေရာင္က သူ႕ထံမွ ျဖာထြက္လာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ 

သူ၏ ဆံပင္က အလြန္ေတာက္ပေသာ ေရႊေရာင္ဆံပင္ျဖစ္ၿပီး အလင္းေရာင္မ်ား ေတာက္ပ ေနသည့္ အတြက္ေၾကာင့္သူ၏မ်က္ႏွာကို ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ျမင္ေနရပါ သည္။ သူ၏ရင္အုပ္ေပၚရိွ ေရႊေရာင္စြဲျပားအေပၚတြင္ “ဘုရင္တစ္ကာတို႔၏ဘုရင္ အရွင္ တစ္ကာတို႔ရဲ႕အရွင္ ” ဟု ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ သူ၏ေျခေထာက္မွာလည္း အလြန္ေတာက္ပေနသည့္ ေရႊေရာင္ဖိနပ္ကို ၀တ္ဆင္ထားပါသည္။သူ၏လက္ေတာ္ကို ကၽြန္မထံသို႔ ကမ္းလွမ္း ေပးသည္ႏွင့္ ကၽြန္မက ထိေတြ႕ကိုင္တြယ္လိုက္သည့္အခါတြင္ ကၽြန္မတို႔ လူသားမ်ား၏ အသားအေရ ႏွင့္မတူဘဲ တစ္မူထူးျခားေနသည္ကို သတိထားမိပါသည္။ “ ဘာေတြျဖစ္ပ်က္ေနတာ လဲ ” ဟု ထိတ္လန္႔စြာျဖင့္ ကၽြန္မကေမးျမန္း ေနမည့္ပါသည္။ “ မင္းကို ငရဲျပည္ကိုျပ မယ္ ငရဲဆိုတာ ဧကန္အမွန္ရိွေန သည့္အေၾကာင္းကို မင္းျပန္သြားသည့္အခါ ေလာကီ သားမ်ားကို ျပန္လည္ေျပာျပရမယ္။ ငါ့ရဲ႕ဘုန္းေတာ္ကိုလည္း သင့္ကို ငါေဖာ္ျပမယ္။ ငါ့ရဲ႕ဘုန္းေတာ္ဟာ တစ္ကယ္ထင္ရွားတယ္ဆိုတာ လူသားေတြ ျပင္ဆင္ႏိုင္ဖို႔ မင္းသြား ေျပာျပရမယ္။ 

သမီး မေၾကာက္ပါနဲ႔ ” ဟု သခင္ေယရႈက မိန္႔ ေတာ္မူခဲ့ရာ 
“ သခင္ ေကာင္းကင္ဘုံကို ကၽြန္မျမင္ခ်င္ပါတယ္၊ ငရဲဘုံကိုေတာ့ ကၽြန္မမျမင္ခ်င္ပါဘူး၊ ငရဲ ဘုံက အင္မတန္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မၾကားဖူး ခဲ့ပါ တယ္၊ ” ဟု ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္အလိုဆႏၵကို ေျပာဆိုေနမိပါသည္။သို႔ရာတြင္ သခင္ေယရႈက 
“ သမီး ငါဟာ သင္နဲ႔အတူရိွေနမယ္၊ သင့္ကိုငါမစြန္႔ခြါဘူး၊ လူေတြက အပယ္ငရဲဆိုတာ တစ္ ကယ္ရိွေၾကာင္းကုိ သိလ်က္နဲ႔ မေၾကာက္ၾကဘူး၊ ငရဲဆိုတာ ကစားစရာ ဟာသတစ္ခု လိုဘဲ မွတ္ယူေနၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငရဲဘုံဆိုတဲ့ေနရာကို ငါျပသရမွာ ျဖစ္တယ္၊ လူ ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာက ငါ့ရဲ႕ဘုန္းေတာ္ထဲကို ၀င္စားၾကရတာထက္ အပယ္ငရဲမီးလွ်ံ ထဲမွာ ပ်က္စီးေနၾကရတယ္။” ဟု မိန္႔ေတာ္မူစဥ္ သခင္ေယရႈ၏ ၀တ္ရုံေတာ္ေပၚမွာ မ်က္ရည္စက္မ်ား တသြင္သြင္စီးက်လာေနသည္ကို ကၽြန္မ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရပါသည္။ “ အရွင္ဘုရား ဘာေၾကာင့္ ငိုေနရတာလဲ ” 
ဟု ကၽြန္မေမးလိုက္မိပါသည္။ “ သမီး လူ ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာက ဖ်က္စီးျခင္းခံေနရတယ္၊ ေလာကီလူသားမ်ားကို ဒီ အပယ္ငရဲ ထဲသို႔ မေရာက္ရေလေအာင္ ဒီအမွန္တရားကို မင္းသြားၿပီးေျပာျပပါ ” ဟု 
ထပ္မံၿပီး မိန္႔ ေတာ္ မူခဲ့ပါသည္။
Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)