ဗ်ာဒိတ္က်မ္း အခန္းၾကီး ၂၂ ၂၀-၂၁ ငါသည္ အလ်င္အျမန္လာမည္ မွန္ေပ၏ ဟု၊ ဤအရာမ်ားကို သက္ေသခံေသာသူ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ အာမင္။ သခင္ေယရႈၾကြလာေတာ္မူပါ၊ ငါတို႔သခင္ ေယရႈခရစ္၏ေက်းဇူးေတာ္သည္ သန္႔ရွင္းသူ အေပါင္းတို႔၌ ရွိေစသတည္း။ ၁ တဖန္၊ ေက်ာက္သလင္းကဲ့သို႔ ၾကည္လင္၍၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သိုးသငယ္၏ပလႅင္ေတာ္ထဲက ထြက္ေသာ၊ အသက္ေရစီးရာျမစ္ကို ေကာင္းကင္တမန္သည္ ငါ့အားျပေလ၏။ ၂ ၿမိဳ႔လမ္းမအလယ္၌၎၊ ထိုျမစ္ႏွစ္ဘက္၌၎၊ အသက္ပင္ရွိ၏။ ထိုအသက္ပင္သည္ အသီးတဆယ္ႏွစ္မ်ိဳးကို သီးတတ္၏။ မိမိအသီး ကိုလည္း လတိုင္းေပးတတ္၏။ အရြက္သည္လည္း လူအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔၏ အနာေရာဂါ ၿငိမ္းစရာဘို႔ျဖစ္၏။ ၃ ေနာက္တဖန္က်ိန္ျခင္းေဘး တစံုတခုမွ်မရွိ၊ ထိုၿမိဳ႔၌ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သိုးသငယ္၏ပလႅင္ေတာ္ ရွိ၍၊ ဘုရားသခင္၏ကြၽန္တို႔သည္ ဘုရားဝတ္ကို ျပဳၾကလိမ့္မည္။ ၄ မ်က္ႏွာေတာ္ကိုျမင္ရ၍၊ သူတို႔နဖူး၌လည္း နာမ ေတာ္ေရးထားလ်က္ရွိလိမ့္မည္။ ၅ ထိုၿမိဳ႔၌ ညဥ့္မရွိရ၊ ဆီမီးကိုအလိုမရွိ။ ေန၏အေရာင္ကိုလည္း အလိုမရွိ။ အေၾကာင္း မူကား၊ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ သူတို႔၌ေရာင္ျခည္ေတာ္ကို လႊတ္ေတာ္မူ၍ သူတို႔သည္ ကမၻာအဆက္ဆက္ စုိးစံရၾကလတံ့။ ၆ ေကာင္းကင္တမန္ကလည္း၊ ဤစကားသည္ သစၥာစကား၊ ဟုတ္မွန္ေသာစကားျဖစ္၏။ ပေရာဖက္ တို႔၏ ဝိညာဥ္ကို အစိုးရေသာ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ ကာလမၾကာမျမင့္မီွ ျဖစ္ရမည္အမႈအရာမ်ား ကို မိမိကြၽန္တို႔အား ျပေစျခင္းငွါ၊ ေကာင္းကင္တမန္ေတာ္ကို ေစလႊတ္ေတာ္မူၿပီ။ ၇ ငါသည္ အလ်င္အျမန္လာ မည္၊ ဤစာေစာင္၏ အနာဂတၱိစကားကို ေစာင့္ေရွာက္ေသာသူသည္ မဂၤလာရွိ၏ဟုေျပာဆို၏။ ၈ ငါေယာဟန္သည္ ဤအရာမ်ားကို ၾကားျမင္၏။ ၾကားျမင္ၿပီးလွ်င္၊ ထိုအရာမ်ားကိုျပေသာ ေကာင္းကင္ တမန္၏ ေျခရင္း၌ ကိုးကြယ္အံ့ေသာငွါ ျပပ္ဝပ္၏။ ၉ သူကလည္း၊ မျပဳပါႏွင့္။ ငါကား၊ သင္၏လုပ္ေဘာ္ ေဆာင္ဘက္ျဖစ္၏။ သင္၏အစ္ကိုပေရာဖက္တို႔ႏွင့္ ဤစာေစာင္ ၏စကားကို ေစာင့္ေရွာက္ေသာသူတို႔၏ လုပ္ေဘာ္ေဆာင္ဘက္လည္းျဖစ္၏။ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ေလာ့ဟု ေျပာဆို၏။ ၁၀ တဖန္တံု၊ ငါ့အား မိန္႔ေတာ္မူသည္ကား၊ ဤစာေစာင္၏ အနာဂတၱိစကားကို တံဆိပ္မခတ္ႏွင့္။ အေၾကာင္းမူကား၊ ကာလအခ်ိန္ေရာက္လုနီးၿပီ။ ၁၁ မတရားေသာသူသည္ မတရားသျဖင့္ျပဳေစဦး။ ညစ္ညဴး ေသာသူသည္ ညစ္ညဴးေစဦး။ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူသည္ ေျဖာင့္မတ္ေစဦး။ သန္႔ရွင္းေသာသူသည္ သန္႔ရွင္းေစဦး။ ၁၂ ငါသည္ အလ်င္အျမန္လာမည္။ ငါသည္ အက်ိဳးအျပစ္ကိုေဆာင္ခဲ့သည္ျဖစ္၍၊ လူအသီးသီး တို႔အား မိမိတို႔အက်င့္အတိုင္း ဆပ္ေပးမည္။ ၁၃ ငါသည္ အာလဖျဖစ္၏။ ၾသေမဃလည္းျဖစ္၏။ အဦးဆံုးေသာ သူ၊ ေနာက္ဆံုးေသာသူျဖစ္၏။ အစႏွင့္အဆံုးလည္းျဖစ္၏။ ၁၄ အသက္ပင္ႏွင့္ဆိုင္၍၊ ၿမိဳ႔တံခါးအတြင္းသို႔ ဝင္အံ့ေသာငွါ ပညတ္ေတာ္တို႔ကို က်င့္ေသာသူတို႔သည္ မဂၤလာရွိၾက၏။ ၁၅ ျပင္၌ကား၊ ေခြးျဖစ္ေသာသူ၊ ျပဳစားတတ္ေသာသူ၊ မတရားေသာေမထုန္၌ မွီဝဲေသာသူ၊ လူအသက္ကိုသတ္ေသာသူ၊ ရုပ္တုကိုကိုးကြယ္ ေသာသူ၊ သစၥာပ်က္ျခင္းကို ႏွစ္သက္၍ျပဳေသာသူ အေပါင္းတို႔သည္ ရွိၾက၏။ ၁၆ ငါေယရႈသည္၊ အသင္း ေတာ္တို႔အဘို႔ ဤအရာမ်ားကို သင္တို႔အား သက္ေသခံေစ ျခင္းငွါ၊ ငါ၏ေကာင္းကင္တမန္ကို ေစလႊတ္၏။ ငါသည္ကား၊ ဒါဝိဒ္၏အျမစ္ျဖစ္၏။ အႏႊယ္လည္းျဖစ္၏။ ထြန္းေတာက္ ေသာမိုဃ္းေသာက္ၾကယ္လည္းျဖစ္၏။ ၁၇ ိ၀ိညာဥ္ေတာ္ႏွင့္ မဂၤလာေဆာင္သတို႔သမီးက၊ လာခဲ့ပါဟုဆိုၾက၏။ ၾကားေသာသူကလည္း လာခဲ့ပါဟု ဆိုပါေစ၊ ေရငတ္ေသာသူသည္ လာပါေစ။ အလိုရွိေသာသူသည္ အဘိုးကိုမေပး ဘဲ အသက္ေရကိုယူပါေစ။ ၁၈ ဤစာေစာင္၏ အနာဂတၱိစကားကို ၾကားေသာသူအေပါင္းတို႔အား ငါသက္ေသခံသည္ကား၊ အၾကင္သူ သည္ ဤအရာတို႔၌ ထပ္၍အသစ္သြင္း၏၊ ဤစာေစာင္၌ ေရးထားေသာေဘးဒဏ္တို႔ကို ထိုသူအေပၚသို႔ ဘုရားသခင္သက္ေရာက္ေစေတာ္မူမည္။ ၁၉ အၾကင္သူသည္ ဤစာေစာင္၏ အနာဂတၱိစကား အခ်ိဳ႔ကို ႏႈတ္ပယ္၏။ ဤစာေစာင္၌ေရးထားေသာ အသက္ပင္ႏွင့္၎၊ သန္႔ရွင္းေသာၿမိဳ႔ေတာ္ႏွင့္၎၊ ထိုသူစပ္ဆိုင္ေသာအခြင့္ကို ဘုရားသခင္ ႏႈတ္ပယ္ေတာ္မူမည္။ !

July 18, 2019

အိန္ဂ်ယ္လီကာျမင္ခဲ.ေသာ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ (၅)

 ကၽြန္မ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရေသာ ငရဲဘုံႏွင့္ ပတ္သက္ သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အမ်ားႀကီးေျပာျပၿပီး ျဖစ္ ပါသည္။ အခုေကာင္းကင္ဘုံ အေၾကာင္းကို ဆက္ ၿပီး ေျပာျပခ်င္ပါသည္။
 ေယရႈက “ သမီး ငါ့ရဲ႕ သန္႔ရွင္း သူမ်ားအတြက္ ငါျပင္ဆင္ထားတဲ့
 ေနရာကို အခုမင္း ကို ငါျပသမယ္ ” ဟု ဆိုၿပီး ကၽြန္မတို႔ ငရဲလႈိဏ္ေခါင္း ႀကီးထဲကေန ထြက္လာကာ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ သို႔ တက္သြားၾကပါသည္။ တခဏျခင္းတြင္ ေကာင္း ကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားပါသည္။ ေကာင္း ကင္ႏိုင္ငံေတာ္၏ တံခါးေပါက္၀မွာရွိေသာ ေရႊေရာင္ ႏွင့္ ေရးသားထားသည့္စာကို ေတြ႕ရပါသည္။ 

ထိုစာ က “ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္မွ ႀကိဳဆိုပါ၏ ” ျဖစ္ပါသည္။
 ေယရႈက“ အထဲ ကို၀င္ပါ သမီး ငါသည္တံခါး၀ျဖစ္၏။ ငါျဖင့္၀င္ေသာသူသည္ ေဘးႏွင့္ကင္း လႊတ္လ်က္ ထြက္၀င္၍ က်က္စားရာကို ေတြ႕ရ လိမ့္ မည္၊ (ေယာဟန္ ၁၀း၉) ” ဤစကားကို ေယရႈေျပာသည္ႏွင့္၊ တံခါးမၾကီးက ပြင့္လာၿပီး ကၽြန္မတို႔ အထဲကို ၀င္သြားၾကပါသည္။ ေကာင္းကင္တမန္မ်ားက ထာ၀ရဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ေန ၾက သည္ကို ကၽြန္မျမင္ခဲ့ရပါသည္။ (ဗ်ာဒိတ္ ၇း၁၁-၁၂) ကၽြန္မတို႔ ဆက္လက္ေလွ်ာက္ လွမ္းလာသည့္အခါ အစကိုျမင္ရၿပီး အဆံုးမရိွသည့္ စားပြဲရွည္ႀကီး တစ္လံုးရိွရာသို႔ ေရာက္ရိွ သြားပါသည္။ ေထာင္ေသာင္းမက မ်ားျပားလွေသာ ကုလားထိုင္မ်ားက ႀကီး မားသည့္ ပလႅင္တစ္လုံးႏွင့္ ပလႅင္ငယ္တစ္လံုးကို ၀န္းရံထားသည္ကိုလည္း
 ေတြ႕ျမင္ရ ပါသည္။ ကုလားထိုင္မ်ား အၾကားမွာလည္း ၀တ္လုံႏွင့္ သရဖူမ်ားထားရိွသည္ကို ျမင္ ရပါသည္။ သခင္က “ သမီး မင္းျမင္ေနရတဲ့ သရဖူ မ်ားက အသက္ သရဖူျဖစ္တယ္ ” ဟု ကၽြန္မကို ေျပာျပပါသည္။ 

(ဗ်ာဒိတ္ ၂း၁၀) ေယရႈက “ သမီး ၾကည့္ပါ ဒီအရာေတြက ငါ့ရဲ႕လူေတြအတြက္ ငါျပင္ဆင္ထားတာျဖစ္တယ္ ” ဟူ၍ လည္း ေျပာဆိုခဲ့ပါသည္။ စားပြဲေပၚမွာ ေရႊ ေရာင္ႏွင့္အနားစကြတ္ထားသည့္ ပိတ္စအျဖဴ ကို ခင္းက်င္းထား လ်က္ရိွသည္။ ထိုစားပြဲေပၚမွာ ေရႊေရာင္ ေရတံေခါင္း၊ သစ္သီး၀လံ အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ ႏွင့္ လွပစံုလင္စြာ တည္ခင္း ထားပါသည္။ အရမ္း ကို လွပေနပါသည္။ ေယရႈက “ သမီး ဒီကို ေရာက္လာမယ့္ ငါ့ရဲ႕ သန္႔ရွင္းသူေတြ အ တြက္ အရာအားလုံးက အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ၊ ” ဟု လည္း ေျပာျပပါသည္။ 

 ထို႔ေနာက္ ကၽြန္မတို႔ အျခားတစ္ေနရာဆီသို႔ ဆက္လက္ ေလွ်ာက္လွမ္းသြား ၾကပါသည္။ လူေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ရိွေနသည့္ ပန္းၿခံႀကီးတစ္ခုကို ကၽြန္မေတြ႕ျမင္ေန ရပါသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္ အသုံးခံခဲ့သည့္ က်မ္းစာထဲက လူေတြျဖစ္ၿပီး သူတို႔က ႏုပ်ဳိလန္္းဆန္း ေနၾကပါသည္။ သူတို႔အထဲမွ လူငယ္ တစ္ဦးက ပ၀ါစကိုကိုင္ၿပီး ၀မ္းေျမာက္စြာ ကခုန္လ်က္ ဘုရားသခင္ကို ခ်ီးမြမ္းေနပါသည္။ “ သမီး အဲဒီလူငယ္ ေလးက ငါ့ရဲ႕ အေစခံ ဒါ၀ိတ္ျဖစ္တယ္ ” လို႔ ေယရႈက ေျပာျပပါသည္။ ေနာက္ၿပီး တျခား လူငယ္ မ်ားကိုလည္း နာမည္ေခၚၿပီး သူက ေယာရႈ၊ သူကေမာေရွ ျဖစ္တယ္ဟု ကၽြန္မ ကို မိတ္ဆက္ေပးပါသည္။ ေယရႈက “ သမီး မင္းျမင္ေနရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးငယ္တို႔က ငါ့ရဲ႕ အေစခံ မာရိ (မာဂဒလ) ႏွင့္ စာရာတို႔ျဖစ္တယ္။

“ ထို႔ေနာက္ သခင္ေယရႈက “ သမီး သူကမာရိျဖစ္တယ္၊ ခရစ္ ေတာ္ဆိုတဲ့ ငါ့ကို ေမြးဖြား ေပးခဲ့တဲ့ မာရိျဖစ္တယ္၊ သူ႕မွာ ေလာကဘြဲ႕၊ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာ မရွိေပမဲ့ ငါ့ကို ခ်ီးေျမာက္ခဲ့တဲ့သူ ျဖစ္တယ္။ (သမီး မာရိဟာ ေျမႀကီးေပၚမွာ လက္ရွိျဖစ္ပ်က္ေနတဲ႔ အရာေတြကို သူဘာမွ မသိဘူးဆိုတာ သင့္ကို ေျပာျပမယ္)သမီး မင္းသြားၿပီး လူသားေတြကို ငရဲဆိုတာ တကယ္ရွိတယ္၊ လူသား ေတြ ကို အျပစ္မွ ေနာင္တရၿပီး ငါ့ရဲ႕ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႕ ေရာက္လာဖို႔ရန္ ေျပာျပပါ။ 
အျခားေသာ သူေတာ္စင္မ်ားျဖစ္တဲ႔ မာရိ၊ St.Gregory (ဂရက္ဂိုရီ) 
မွအစ ရဟန္းမ်ားက လူသားေတြကို ကယ္တင္ျခင္း လံုး၀မေပးႏိုင္ဘူး ငါမွတစ္ပါး ကယ္တင္ႏိုင္ေသာ ဘုရာ မရိွ 
အျခားမရွိ…. အျခားမရွိ….အျခားမရွိ…..” ဆိုၿပီး
 ေယရႈဘုရားက သံုးႀကိမ္ တိုင္တိုင္ ေျပာဆိုခဲ့ပါ သည္။ အခ်ိဳ႕လူေတြက သူေတာ္စင္မ်ားကို ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ေနၾကပါသည္။ 

လူ႕လက္ ျဖင့္ ထုလုပ္ထားေသာ သူေတာ္စင္၏ ပံုတူရုပ္တုကို ကိုးကြယ္ၾကသည္။ ထိုသို႕ကိုးကြယ္ ေနၾကသည္မွာ နတ္ဆိုးမ်ားကို 
ကိုးကြယ္ ေနၾကျခင္းပင္ျဖစ္ ပါ သည္။ ဘုရား သခင္က လူသားေတြကို အေကာင္းဆံုးေသာေနရာ၊ အသာယာဆံုး ေသာ ေနရာသို႕ ေရာက္ေစ လိုေၾကာင္း သင့္ကို ေျပာျပခ်င္ပါသည္။ သင့္ကို ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႕ ေရာက္ေစ ခ်င္ပါသည္။ ေနာင္တရၿပီး သင္ကိုးကြယ္ေနသည့္ ရုပ္တုဆင္းတုကို စြန္႔လြတ္ေစခ်င္ပါ သည္။ ရုပ္တုဆင္းတုကို ကိုးကြယ္ျခင္းက သင့္ကိုအျပစ္ငရဲထဲမွ ကယ္တင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။

 နာဇရက္ၿမိဳ႕သား ေယရႈခရစ္ေတာ္ဘုရား ကသာလွ်င္ သင့္ကိုကယ္တင္ႏိုင္ မွာ ျဖစ္ပါသည္။သင္ႏွင့္ လူသားမ်ား အားလံုးအတြက္ သူ၏အသက္ကို ေပးဆပ္ခဲ့ရ ျခင္း၏ျဖစ္ ပါသည္။ ဤစကားသည္ ေလာက လူသားမ်ားအတြက္ ဖန္ဆင္းရွင္ထာ၀ရ ဘုရားသခင္၏ ႀကီးမားေသာ ကယ္တင္ျခင္းသတင္း ေကာင္းတစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေယရႈက မ်က္ရည္ က်ကာ “သမီး ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဤ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို လွ်ိဳ႕၀ွက္ မထားပါႏွင့္ ငါမင္းကို ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ အရာမ်ားကို လူသားမ်ားအား အမွန္တရားအတိုင္း ျပန္ေျပာျပေပးပါ ”ဟု ဆိုၿပီး ကၽြန္မကို အေသအခ်ာမွာၾကား ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ထာ၀ရဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ေနသည့္ မာရိႏွင့္ အလြန္လွပသည့္ ဆံပင္ရွည္ ေသာ 
အမ်ိဳးသမီး မ်ားကိုလည္း ကၽြန္မေတြ႕ ျမင္ခဲ့ရပါသည္။ 

“သခင္၊ သူတို႔ဆံပင္မွာ ဆင္ျမန္းထားတဲ့အရာမ်ားက အရမ္းကို လွပေနတာဘဲေနာ္ ” ဟူ၍ကၽြန္မ ေမးလိုက္မိ သည္။ “ သမီး မင္းေတြ႕ရတဲ့အရာက ငါေပးထားသည့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ ဘုန္းက်က္သ ေရ ျဖစ္တယ္၊ ငါေပးထားတဲ့ ဘုန္းက်က္ သေရကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ ေရွာက္ဖို႕ ေလာက မွာရွိသည့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို မင္းေျပာျပရမယ္” ဟု ေယရႈက ကၽြန္မကို ထပ္ၿပီး မိန္႔ ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ေယရႈက “ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးတဲ့ အရာတစ္ခုကို ငါ ေဖာ္ျပမယ္ ” ဟု ေျပာ ဆိုၿပီး ေရႊေရာင္ လင္းလက္ေတာက္ပေနသည့္ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ကို ကၽြန္မအားျပသခဲ့ပါ သည္။

 “သခင္ အဲဒါဘာလဲ ကၽြန္မ သြားၾကည့္ခ်င္တယ္ ” ဟု ေတာင္းေလွ်ာက္ခဲ့ရာ ေယရႈက “သမီး ငါ့ရဲ႕ လူေတြေနဖို႔ ငါျပင္ဆင္ထားတဲ့ ေရႊႏိုင္ငံေတာ္ ျဖစ္တယ္ ” ဟု ေျပာပါသည္။ ထိုေရႊႏိုင္ငံေတာ္သို႕ ေလွ်ာက္လွမ္းလာသည့္အခါ ေရႊစင္အတိႏွင့္ ျပဳလုပ္ ထားသည့္ တံတားေပၚကို ေလွ်ာက္လွမ္းလာၿပီး ေရႊစင္အတိႏွင့္ခင္းထားသည့္ လမ္းမ ႀကီးေပၚသို႕ေရာက္သြားၾကပါသည္။ (ဗ်ာဒိတ္၂၁း၂၁) ။ျမင္ေနရသည့္ အရာအားလံုးက အလြန္ သာယာလွပၿပီး လင္းလက္ေတာက္ပေနပါသည္။ သဘာ၀အရာမ်ားထက္ လြန္ ကဲၿပီး ရွင္းမျပႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အလြန္ထူးျခား ဆန္းက်ယ္သာယာလွပ ေနပါသည္။ ေထာင္ေသာင္းမက မ်ားျပားလွသည့္ ေကာင္းကင္ 
တမန္မ်ားက ေဆာက္လုပ္ေနၾက သည့္ ေကာင္းကင္ေရႊ 
အိမ္ေတာ္ႀကီးကို လည္း ျမင္ခဲ့ရပါသည္။ 

တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ေကာင္း ကင္တမန္မ်ားက လ်င္ျမန္စြာေဆာက္လုပ္ေနၾကၿပီး၊ အခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ေႏွးေကြးစြာ ေဆာက္လုပ္ေနၾကပါသည္။ ေနာက္တစ္ခ်ိဳ႕ က်ျပန္ေတာ့ ဘာမွ မလုပ္ဘဲေနၾကသည္ ကို ေတြ႕ရပါသည္။ “ ကိုယ္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ ေကာင္းကင္တမန္ အခ်ိဳ႕က လ်င္ျမန္စြာ ေဆာက္လုပ္ေနၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕က ေႏွးေကြးစြာ ေဆာက္လုပ္ေနၾကသည့္ အခ်ိန္မွာ ေနာက္ တစ္ခ်ဳိ႕က ဘာမွမလုပ္ဘဲ ရပ္ေနၾကတာလဲ ” ဟု ေမးၾကည့္မိပါသည္။ 

“သမီး အဲဒီ အရာ က ေျမႀကီးေပၚမွာ ရွိတဲ့ ငါ့ရဲ႕လူေတြက အမႈေတာ္ျမတ္ကို လုပ္ေဆာင္ေနၾကသည့္ ပံုစံမ်ိဳးကို ေကာင္းကင္တမန္မ်ားက လုပ္ေဆာင္ေဖာ္ ျပေနၾကတာျဖစ္တယ္။ ငါ့ရဲ႕လူ ေတြက ကယ္တင္ျခင္း သတင္းေကာင္း ေ၀ငွေဟာေျပာျခင္း မရွိၾကေတာ့ဘူး၊ အစာ ေရွာင္ဆုေတာင္းျခင္း မလုပ္ၾကေတာ့ဘူး၊ ငါ့ရဲ႕အေၾကာင္း ငါ့ရဲ႕ကယ္တင္ျခင္းတရား၊ သမၼာတရား ႏွင့္စပ္ဆိုင္သည့္ ေ၀စာမ်ား ျဖန္႔ျဖဴးေ၀ငွ ေပးကမ္းျခင္းလည္း မရွိၾကေတာ့ ဘူး အခုငါ့ရဲ႕လူေတြက ငါ့အတြက္ရွက္ေၾကာက္ ေနၾကတယ္။ ငါ့ကိုစြန္႔လြတ္ၿပီး ဘာမွ မလုပ္ဘဲ ငါနဲ႔ ေ၀းရာသို႕ထြက္ခြါ သြားေနၾက 
တာကို ေကာင္းကင္တမန္မ်ားက ပံုေဆာင္ ေဖာ္ျပ ေနၾကတာျဖစ္တယ္။ 

ငါ့ရဲ႕ လူေတြဟာ အလိုေတာ္ႏွင့္ညီေသာ အရင္လမ္း ေဟာင္းကို
 ျပန္လာၾက ဖို႔ ေျပာျပပါ။ ” (ေယရမိ ၆း၁၆) ဟု သခင္ေယရႈက မ်က္ရည္က် လ်က္ ကၽြန္မကို မွာၾကားေတာ္မူပါသည္။ လူအမ်ား၏ သီခ်င္းဆိုသံကို ကၽြန္မ ၾကားရသည္ႏွင့္ “ သခင္ သီခ်င္းဆိုေနတဲ့ လူေတြဆီကို ကၽြန္မ သြားေရာက္ၾကည့္ခ်င္တယ္ ပို႔ေပးပါ ” ဟု ကၽြန္မေတာင္းဆိုမိပါ သည္။ သခင္ေယရႈ၏ မ်က္ႏွာအမူအရာက တစ္စံုတစ္ခုကို ခံစားေနရပံု
 ေပၚလြင္ေန ပါ သည္။ သခင့္ မ်က္ရည္စက္မ်ားက သခင္၏
၀တ္ရံုေပၚသို႔ စီးက်လာသည္ကို ကၽြန္မ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရပါသည္။ “ ကိုယ္ေတာ္ ဘာ့ေၾကာင့္ မ်က္ရည္က် ေနတာလဲ ” ဟု ေမး လုိက္မိသည္။ သို႔ေသာ္သခင္ေယရႈက ျပန္လည္ေျပာဆိုျခင္း မရွိပါ။ 

ထို႔ေနာက္အလြန္လွပသည့္ ပန္းၿခံႀကီးဆီသို႔ ကၽြန္မတို႔ ေရာက္လာၾကပါ သည္။ ပန္းပြင့္မ်ားက ယိမ္းယိုင္လႈပ္ရွားေနၾကၿပီး သီခ်င္းဆိုသံမ်ားကိုလည္း ကၽြန္မ ၾကားရပါသည္။ ေယရႈက လက္ညိဳးညႊန္ျပၿပီး “ ၾကည့္ပါသမီး ဟိုပန္းေတြက ငါ့ကို ခ်ီးမြမ္း ေန ၾကတယ္၊ ေလာကမွာရွိတဲ့ ငါ့ရဲ႕လူေတြက သူတို႔ခ်ီးမြမ္းသလို ငါ့ကိုမခ်ီးမြမ္း မကိုး ကြယ္ၾကေတာ့ဘူး ငါ့မ်က္ႏွာကို အရင္လို မရွာၾကေတာ့ဘူး၊ ထို႔ေၾကာင့္ ငါ့လူေတြက ငါ့ မ်က္ႏွာကို ရွာဖို႔ သမီး ေျပာျပလိုက္ပါ။ ငါ့ရဲ႕သန္႔ရွင္းသူမ်ား၊ ငါ့ကို အဆင္သင့္ျပင္ ဆင္ၿပီး ေစာင့္ေမွ်ာ္ ေနၾကတဲ့သူမ်ား၊ သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္နဲ႔အတူ မွန္ကန္စြာ ျဖင့္ ငါ့ကိုရွာၾကေသာသူမ်ားအတြက္ ငါသြား ရမွာျဖစ္ တယ္၊ 
ငါ လာေန ၿပီ……… ငါ လာေနၿပီ ” ဟု ေျပာဆိုၿပီး သခင္ေယရႈ ငိုေၾကြးေနသည္။ ေယရႈခရစ္ေတာ္ ဒုတိယ အႀကိမ္ၾကြလာျခင္းက သူ႕ကိုစိတ္ႏွလံုး အၾကြင္းမဲ့ႏွင့္ ရွာေသာသူမ်ားအတြက္၊ နာမ္ ၀ိညာဥ္ႏွင့္၄င္း သစၥာတရားႏွင့္၄င္း သူ႕ကိုကိုးကြယ္ ယံုၾကည္ေသာ သူမ်ားအတြက္ ျပန္ လာမည္ျဖစ္ ေၾကာင္းကို နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့ပါသည္။ 

ထို႔ေနာက္ သခင္ေယရႈက ကၽြန္မကို ေလာကကမာၻေျမဆီသို႔ ျပန္သြားရန္ ေျပာၾကားပါ သည္။ ကၽြန္မက “ သခင္၊ ေလာကဆိုဒါဘာလဲ၊ ကၽြန္မ မသြားခ်င္ဘူး ကိုယ္ ေတာ္နွင့္ဘဲ အတူေနခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္္ေတာ္ထံမွတစ္ပါး အျခားေသာေနရာကို မသြား ခ်င္ဘူး ” ဟုျပန္ေျဖလိုက္ ပါသည္။ ေယရႈက “ သမီး ငါ့ရဲ႕ဘုန္းေတာ္က အမွန္တစ္ကယ္ ျဖစ္တယ္၊ ငါမင္းကို ျပသသည့္ အရာမ်ား၊ မင္းျမင္ေတြ႕ရသည့္ အရာမ်ား အမွန္တစ္ ကယ္ ျဖစ္တယ္
ဆိုတာကို သက္ေသခံဖို႔ရန္ ေလာကကို မင္းျပန္သြားရမယ္ သို႔မွသာ 
လူသားမ်ားက အျပစ္မွ ေနာင္တရၿပီး ပ်က္စီးျခင္းမခံရဘဲ ငါ့ထံသို႔ ေရာက္လာၾကမွာ ျဖစ္ တယ္ ” ထိုသို႔ သခင္ေယရႈ သြန္သင္ေျပာဆို
 ေနစဥ္မွာ ကၽြန္မမ်က္ရည္က်လ်က္ သခင့္ ရဲ႕ေျခေတာ္ရင္းမွာ ဦးခ်လိုက္ေသာအခါ သခင္၏ေျခဖ၀ါးေတာ္ေပၚမွာ 
အမာရြတ္မ်ား ကိုေတြ႕ရပါသည္။ 

“ သခင္ ဒီအမာရြတ္ေတြက ဘာျဖစ္တာလဲ ” ဟု ကၽြန္မေမးလိုက္သည့္ အခါ ေယရႈက “ သမီးမေန႔ကငါ့လူေတြအတြက္ ငါ့အသက္ကို ေပးဆပ္ခဲ့ရလို႔ ျဖစ္ ေပၚလာရတဲ့ အမာ ရြတ္ေတြျဖစ္တယ္”ဟု ေျပာျပသည္။ ေယရႈက သူ၏လက္ဖ၀ါးမွာရိွသည့္ အမာရြတ္ ကိုလည္းျပသပါသည္။“ သခင္ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီ အမာရြတ္ေတြ ရွိေန ေသး တာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ မေဖ်ာက္ဖ်က္ ေသးတာလဲ ” ဟု ကၽြန္မေမးျမန္းခဲ့ရာ ေယရႈက 
“ သမီး ငါ့ရဲ႕ သန္႔ရွင္းသူေတြ အားလုံး ဒီေနရာမွာ စုေ၀း ေရာက္ရွိလာ ၾကၿပီးတဲ့ အခ်ိန္က်မွ ဒီအမာရြတ္ေတြက ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ ျဖစ္တယ္၊ သမီး မင္းရဲ႕မိသားစု မ်ားႏွင့္လူမ်ဳိးမ်ာက မင္းကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကတယ္၊ မင္းကို ေလာက ကမာၻ ေျမႀကီးဆီသို႕ ငါျပန္ပို႔ရေတာ့ မယ္ ” ဟုမိန္႕ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္မက ျငင္းဆိုေနေသာ္လည္း ေယရႈက ဤေလာက ကမာၻေျမႀကီးေပၚသို႔ ညြန္ျပၿပီး “ ၾကည့္ပါ သမီးမင္းျမင္ ရတဲ့လူေတြက သမီးရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ ၾကတယ္၊ မင္း ေတြ႕ရတဲ့ ခႏၶာကိုယ္က မင္းျပန္သြား ရမဲ့ေနရာျဖစ္တယ္၊ မင္းျပန္သြားဖို႔ 
အခ်ိန္ ေရာက္ ၿပီ ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ 

ဤသို႔ျဖင့္ အလြန္တင့္တယ္ လွပေသာ ေက်ာက္သလင္း ျပင္ရွိသည့္ ျမစ္ေခ်ာင္းဘက္ကို ကၽြန္မအား ေခၚေဆာင္သြားၿပီး “ သမီး ဒီျမစ္ေရထဲကို ဆင္းၿပီးေရထဲသို႕ ဆင္းနစ္လိုက္ပါ ” ဟု ဆိုကာ ကၽြန္မလည္း ထိုေရထဲသို႕ ဆင္းနစ္ လိုက္ၿပီး ျပန္ထြက္လာသည့္အခါ မေဖာ္ျပႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၀မ္းေျမာက္ျခင္းကို ခံစား ရပါသည္။ ကၽြန္မအိမ္ကို ျပန္မသြားရေတာ့ဘူးလို႔ ထင္မိခဲ့ေသာ္လည္း သခင္က “သမီး၊ ေလာက ကမာၻေျမသို႕ မင္းသြားရေတာ့ မယ္၊ ငါ့ရဲ႕ သန္႔ရွင္းသူမ်ား အတြက္ ေလာက ကမာၻေျမေပၚသို႔ ငါဘယ္လို ၾကြဆင္း လာမယ္ဆိုတာ မင္းကို ငါျပသမယ္၊ ခ်ီေဆာင္ျခင္း
 ေန႔ရက္မွာ ဘယ္လို ျဖစ္ပ်က္လာမယ္ဆိုတာ 
မင္းကို ငါျပသရမယ္။ ” ဟု ေျပာၾကားပါ သည္။
Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)