|| ေကာင္းကင္ဘံုႏွင့္ နိဗာန္ဘံု၏ ျခားနားခ်က္မ်ား ||

၁။-----|| ေကာင္းကင္ဘံု  VS  နိဗာန္ဘံု မတူၾကေပ။ 
၂----|| နိဗာန္ဘံုသည္ တပ္မက္မႈခ်ဳပ္ျငိမ္းရာ ေနရာျဖစ္ျပီး၊
မည္သည့္ အရာမွ်မရွိေတာ့သည့္ ေနရာျဖစ္သည္ဟုလည္း ဆိုသည္။  

||ေကာင္းကင္ဘံုသည္ မည္သည့္အရာမွ် မရွိေတာ့သည္ ေနရာမဟုတ္ဘဲ ဘုရားသခင္စံျမန္ေတာ္မူရာ၊ ျမတ္စြာေသာ ဘုရားႏွင့္ အတုူေနရမည့္ ထာ၀ဘံုျဖစ္သည္။ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ မုန္းတီးျခင္း၊ ဆင္းရဲပင္ပန္းျခင္း၊ မ်က္ရည္က်ျခင္း၊ ခိုက္ရန္ျဖစ္ျခင္း၊ အႏုိုင္က်င့္ျခင္း မရွိေတာ့
ရုံသာမက လိုေလေသးမရွိ ျပည့္စံုစြာ ရရွိခံစားေသာ
 ေနရာျဖစ္သည္။(ဗ်ာဒိတ္ ၂၁း၁-၅)

 “တဖန္တံုး ေယရႈက၊ သင္တို႔စိတ္ႏွလံုး ပူပန္ျခင္းမရွိေစႏွင့္။ 
ဘုရားသခင္ကို ယံုၾကည္ေလာ့။ ငါ့ကိုလည္း ယံုၾကည္ေလာ့။ 
ငါ့အဘ အိမ္ေတာ္၌ ေနစရာအခန္အမ်ားရွိ၏။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ 
မဟုတ္ေၾကာင္း ငါမေျပာဘဲမေန၊သင္တို႔ ေနစရာ 
အရပ္ကိုျပင္ဆင္ျခင္းငွါ ငါသြားရ၏။ 
ငါသည္ သြား၍ သင္တို႔ေနစရာ အရပ္ကို ျပင္ဆင္ျပီးမွ 
တဖန္ျပန္လာ၍ ငါရွိရာအရပ္၌ သင္တို႔ရွိေစျခင္းငွါ 
သင္တို႔ကို ငါ့ထံသို႔ သိမ္းဆည္းမည္”  ေယာဟန္ ၁၄း၁-၃  
ဟု သမၼာက်မ္းစာတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ 

 “ယာယီတဲျဖစ္ေသာ ငါတို႔ေျမအိမ္သည္ပ်က္လွ်င္၊ ေကာင္းကင္ဘံု၌ လူလက္ျဖင့္မလုပ္ဘဲ၊ ဘုရားသခင္ ဖန္းဆင္းေတာ္မူူေသာ 
နိစၥအိမ္ရွိေၾကာင္းကို ငါတို႔သိၾက၏။ ငါတို႔သည္ ေျမအိမ္၌ရွိစဥ္တြင္။ ညည္းတြားျမည္တမ္း လွ်က္ ေနၾက၏။ ထိုသို႔၀င္စာလွ်င္
 ေနရာမဲ႔ျဖစ္မည္မဟုတ္” ၂ေကာ၅း၁-၃ ဟု လာသတည္း။ 

၃||----|| နိဗာန္ဘံုသို႔ ေရာက္ရန္ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုအတြင္း လည္ပတ္မႈမွ လြတ္ေျမာက္ျပီး၊ ေနာက္ဆံုးလည္ပတ္မႈအေနျဖင့္ ထိုဘံုသို႔ ေရာက္ရ
သည္ဟု ဆိုသည္။ ေကာင္းကင္ဘံုသိို႔ေရာက္ရန္မွာ လူ႔ဘ၀တြင္
 ေယရႈဘုရားကို ယံုၾကည္လက္ခံ၍ ကိုးကြယ္ပါက
 ေသလွ်င္ေသခ်င္း ပါရဒိသုဘံုသို႔ 
၀င္းစားရသည္။ (လုကာ၁၆း၁၉-၃၄) 

သက္ေသသာဓကျဖင့္ျပရေသာ္ လက္၀ါးကပ္တိုင္တြင္
 ေယရႈဘုရားႏွင့္အတူ အေသခံခဲ႔ေသာ သူခုိးဓါးျမ တစ္ေယာက္သည္ လက္၀ါးကပ္တိုင္၌ ေယရႈဘုရားကို ယံုၾကည္လက္ခံခဲ႔ရာ ေယရႈဘုရားက ယေန႔တြင္ ငါႏွင့္အတူ ပါရဒိသုဘံု(ေကာင္ကင္ႏိုင္ငံ)၌ 
ဆံုဆည္းၾကမည္ဟု ဂတိေပးလိုက္ပါသည္။ 

၄.....|| နိဗာန္ဘံုသို႔ေရာက္ရန္ လူကၾကိဳးစားက်င့္ၾကံအားထုတ္ 
ဖန္တီး၍ရသည္ဟု ဆိုသည္။ ေကာင္းကင္ ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ ေရာက္ရန္ 
လူကၾကိဳးစား၊ က်င့္ၾကံအားထုတ္၍ မရေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ 
ကုသိုလ္က တစ္ပဲ၊ ငရဲက တစ္ပိႆာ ျဖစ္ေနပါသည္။ 

 ေဟရွာယ၆၄း၆ ျပဳဘူးသမွ်ေသာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္သည္ ညစ္ေသာ
အ၀တ္ႏွင့္တူၾကပါ၏။ အကၽြႏု္ပ္တို႔ ရွိသမွ်သည္ သစ္ရြက္ကဲ႔သို႔ ညိဳးႏြမ္းလ်က္ရွိ၍ကိုယ္အျပစ္တို႔သည္ ေလကဲ႔သို႔ 
အကၽြႏု္ပ္တို႔ကို တိုက္သြားပါျပီ။ 

ဆာလံ၆၂း၉ “အကယ္စင္စစ္ ယုတ္ည့ံေသာသူတို႔သည္ အနတၱ၊ 
အသေရရွိေသာ သူတို႔သည္ မုသာျဖစ္ၾက၏။ (အသေရရွိေသာ 
သူတို႔သည္ မုသာျဖစ္ၾက၏) ခ်ိန္ခြင္ႏွင့္ ခ်ိန္စစ္လွ်င္ ထိုသူအေပါင္း
တို႔သည္ အနတၱထက္ သာ၍ ေပါ့ၾက၏” ဟု သမၼာက်မ္းစာလာသတည္း။ 
သို႔ျဖစ္၍ ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ ေရာက္ရန္မွာ- ေယာဟန္၁၄း၆၏ “ေယရႈက 
ငါသည္ လမ္းခရီးျဖစ္၏။ သမၼာတရားလည္းျဖစ္၏။ ငါ့ကို အမွီမျပဳလ်ွင္ အဘယ္သူမွ် ခမည္းေတာ္ထံသို႔ မေရာက္ရ” ဟု 
အတိအလင္းေဖာ္ျပထားပါသည္။ (၂ေကာ ၅း၁-၄၊ ေယာဟန္ ၁၄း၁-၃) 

၅||....|| နိဗာန္ဘံုသည္ျဖစ္ေပၚတည္ရွိျခင္းမွ မည္သည့္အရာမွ်
မရွိျခင္းသို႔ သြားရသည္ဟု ဆိုသည္။ ေကာင္းကင္သည္ျဖစ္ေပၚ
တည္ရွိေသာ ယာယီေလာကမွ ထာ၀ရတည္ျမဲေသာ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႔သြား ရသည္။ 

ဗ်ာဒိိတ္ ၂၂း၅ “ထိုျမိဳ႕၌ ညမရွိရ။ ဆီမီးကိုအလိုမရွိ။ ေန၏အေရာင္ကိုလည္းအလိုမရွိ။ အေၾကာင္းမူကား ထာ၀ရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ သူတို႔၌ ေနေရာင္ျခည္ကိုလြတ္ေတာ္မူ၍ သူတို႔သည္ ကမာၻအဆက္ဆက္ စိုးစံၾကလတံံ့” ဟု 
သမၼာက်မ္းစာတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ 

၆||.....|| နိဗာန္သို႔ေရာက္ရန္ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုအတြင္း လည္ပတ္မႈမွလြတ္ေျမာက္ျပီး၊ ေနာက္ဆံုးလည္ပတ္မႈ အေနျဖင့္ ထိုဘံုသို႔ေရာက္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုဘံုသို
႔ေရာက္ရန္ အလြန္တရားၾကာ ေညာင္းဘြယ္ရာရွိပါသည္။ 

သို႔ေသာ္ ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ေရာက္ရန္မွာ ယေန႔လည္းျဖစ္ႏုိင္သည္၊ မနက္ျဖန္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေကြးေသာလက္မဆန္႔မွီ၊ ဆန႔္ေသာလက္ 
မေကြးမွီ ပင္ေရာက္ႏုိင္ပါသည္။ ခရစ္ေတာ္ကို ကိုးကြယ္ယုံၾကည္ေသာ
သူမ်ားအဖို႔ အသက္ထြက္လ်င္ထြက္ခ်င္း ေရာက္ႏုိင္ေၾကာင္း 
သမၼာက်မ္းစာတြင္ အတိအလင္းေဖာ္ျပထားပါသည္။

 ၂ေကာ၆း၂ “ဗ်ာဒိတ္ေတာ္အခ်က္ဟူမူကား၊ ႏွစ္သက္ဘြယ္ေသာ အခ်ိန္၌သင္၏စကားကုိ ငါနားေထာင္ျပီ။ ကယ္တင္ရာေန႔ရက္ကာလ၌ သင့္ကိုငါမစျပီဟု လာသည္ႏွင့္အညီ ယခုပင္ ႏွစ္သက္ဘြယ္ေသာ 
အခ်ိန္ျဖစ္၏။ ယခုပင္ ကယ္တင္ရာေန႔ရက္ကာလျဖစ္၏” ဟု 
သမၼာက်မ္းစာ၌ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ 

၇||....|| နိဗာန္ဘံုသို႔ေရာက္ရန္မွာ အလွဴဒါနအနည္းႏွင့္အမ်ား ပါ၀င္ျခင္းအားျဖင့္ေရာက္ႏိုင္သည္ဟု ဆိုသည္။ ေကာင္းကင္ဘံုသို
႔ေရာက္ရန္မွာ အလွဴဒါန က်ပ္ေငြ သိန္း၊ သန္း၊ ကေဋခ်ီ၍ ေပးကမ္းေသာ္လည္း မေရာက္ႏိုင္ေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေကာင္းကင္ႏုိ္င္ငံေတာ္သည္ 
တန္ဖိုး အလြန္ၾကီးမားလြန္းလွပါသျဖင့္ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် 
၀ယ္၍မရဘဲ ေယရႈဘုရား၏ အေသြးေတာ္ျမတ္ တစ္ပါးတည္းသာ ၀ယ္ေပး၍ရေၾကာင္း သမၼာက်မ္းစာေတာ္ျမတ္တြင္ အတိအလင္းေဖာ္ျပထားပါသည္။

 (မာကု၈း၃၆-၃၇) ေဟျဗဲ၉း၂၂ (ခရစ္ေတာ္၏) အေသြးမသြန္းေလာင္းဘဲ အျပစ္လြတ္ျခင္းမရွိဟု သမၼာက်မ္းစာတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ 
ဧဖက္ ၂း၈-၉ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ ကယ္တင္ျခင္းသို႔ေရာက္ရ၏။ ကိုယ္အလိုအေလ်ာက္ ေရာက္သည္မဟုတ္။ ဘုရားသခင္၏ သနားေတာ္မူရာျဖစ္သတည္း။ ကိုယ္ကုသိုလ္ေၾကာင့္ ကယ္တင္ေတာ္မူ ျခင္းသို႔ေရာက္သည္မဟုတ္။ သို႔ျဖစ္၍ အဘယ္သူမွ် ၀ါၾကြားစရာအခြင့္မရွိ သမၼာက်မ္းစာတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။

 မိတ္ေဆြစဥ္းစားရမည္မွာ ေလာက၌ ဒြန္တြဲလွ်က္ဆန္႔က်င္ဘက္ သေဘာတရားမ်ား ဧကန္အမွန္ရွိပါ သည္။ 
ဥပမာ – အျဖဴလိုလွ်င္ အမဲရွိသည္။ 
အဆိုးလိုလွ်င္ အေကာင္းရွိသည္။ 
အေမွာင္ရွိလွ်င္ အလင္းရွိသည္။
 ေသျခင္းရွိလွ်င္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းရွိသည္။ 
သခၤါရေလာကရွိလ်င္ ထာ၀ရေကာင္းကင္ႏုိင္ငံရွိသည္။ 
ထာ၀ရငရဲမီးအိုင္ရွိလွ်င္ ထာ၀ရ သုခခ်မ္းသာရွိသည္။ 
အစစ္ရွိလွ်င္ အတုရွိသည္။ 

ဤအျဖစ္အမွန္မ်ားကို ဆန္႔က်င္ေက်ာခိုင္း၍ မရေပ။
 ေယာဟန္၆း၄၇ ေယရႈဘုရားက “ငါအမွန္ဆိုသည္ကား၊ ငါ့ကိုယံုၾကည္ေသာသူသည္ ထာ၀ရအသက္ကိုရ၏” ဟု ဆိုသတည္း။
 ေယာဟန္ ၁၁း၂၅ “ေယရႈက ထေျမာက္ျခင္းအေၾကာင္း အသက္ရွင္ျခင္းအေၾကာင္းျဖစ္၏။ ငါ့ကိုယံုၾကည္ေသာသူသည္ ေသလြန္ေသာ္လည္း ရွင္ျပန္ထေျမာက္ရမည္” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ 

ဗ်ာဒိတ္၂၀း၁၀ “မာရ္နတ္ကို၊ သားရဲ(၀ိညာဥ္ဆိုး)ႏွင့္ မိစာၧပေရာဖက္ရွိရာ ကန္႔ႏွင့္ေရာေနေသာ မီးအိုင္ထဲသို႔ ခ်ပစ္လွ်င္ ထိုသူတို႔သည္ ေန႔ညမျပတ္ ကမာၻအဆက္ဆက္ (ကမာၻအဆက္ဆက္)ျပင္းစြာေသာ ေ၀ဒနာကို 
ခံရၾကလတံ့” ဟု သမၼာက်မ္းစာတြင္ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ထာ၀ရသုခခ်မ္းသာျခင္းရွိသကဲ႔သို႔ ထာ၀ရညွင္းဆဲႏွိပ္စက္ျခင္း 
လည္းရွိေၾကာင္း သမၼာက်မ္းစာတြင္ သတိေပး ေဖာ္ျပထားပါသည္။ 

 ေယာဟန္၈း၁၂ “တဖန္တံုး ေယရႈက ငါသည္ဤေလာက၏ အလင္းျဖစ္၏။ ငါ့ေနာက္သို႔ လိုက္ေသာသူသည္ ေမွာင္မိုက္၌ မသြားအလာ။ 
အသက္၏ အလင္းကို ရလိမ့္မည္” ဟု မိန္႔ဆိုထားပါသည္။ 
(by Dr.Alvin A.low/shwe canaan)